مردم خوب

گاهی می شود خدا را دید! میان یک نگاه یک لبحند بخشش یک دانه نان

گاهی می شود خدا را دید! میان یک نگاه یک لبحند بخشش یک دانه نان.

???? ????? ??? ?? ???... ???? ?? ????? ?? ?????? ???? ?? ???? ???.jpg

همدردی مهمترین شاخص جوامع خوب است. هر چه همدردی بیشتر باشه فقر کمتر و فساد کمتر می شود و امنیت جامعه بالاتر می رود. همدردی اگر با سایر کشورها هم بشود خیلی متعالی تر است.کشوری که فقط به منافع خودش فکر می کند یک کشور خودخواه است. همدردی جهانی مهم است. بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند. چه عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار.

مهدی بصیرزاده پنج‌شنبه 8 آبان 1393 ساعت 21:21

0 نظر

اولین مرکز غیر دولتی در چین برای کوکان اوتیسمی یا بیماران در خود ماندگی

دَرخودماندِگی (به انگلیسی: Autism) (به لاتین: Autismus) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.